خیلی مزخرف نشستم خوندم پیاما رو

۱۳، ۱۴ و ۱۵ خرداد

و کلی خندیدم و کلی بغض کردم و یادم افتاد چقدر برام ارزش داشته

و همونجا بود که یه چیزیو فهمیدم.

چرا اون زمان خجالت نمیکشیدم موقع حرف زدن؟

چرا اون زمان نمیترسیدم از چیزی؟

الان دوباه گریم میگیره